به گزارش پترون صنعت متانول به عنوان یکی از محصولات استراتژیک پتروشیمی ایران، با ظرفیت تولید کنونی ۱۵.۷ میلیون تن در سال، نقش قابل توجهی در صادرات و تولید محصولات پتروشیمی ایفا می‌کند. با بهره‌برداری از طرح‌های در حال اجرا، پیش‌بینی می‌شود که ظرفیت تولید این محصول تا سال ۱۴۱۲ به حدود ۳۶ میلیون تن افزایش یابد. این افزایش تولید، در کنار چالش‌های موجود در صنعت، نیاز به پایش و تحلیل دقیق وضعیت بازار داشته و ساختار این صنعت را بیش از پیش ضروری می‌سازد.

طبق آمار جهانی، در سال ۲۰۲۲ ظرفیت اسمی تولید متانول در دنیا به ۱۴۰ میلیون تن و تقاضا به ۹۲ میلیون تن رسید. چین به عنوان بزرگترین تولیدکننده، مصرف‌کننده و واردکننده متانول، با ظرفیت تولید ۷۲ میلیون تن و تقاضای ۵۵ میلیون تن، تسلط قابل توجهی بر بازار جهانی این محصول دارد.

در ایران، تولید متانول در سال ۱۴۰۲ به ۱۰.۲ میلیون تن رسید که حدود ۷۰۰ هزار تن از این مقدار در داخل کشور مصرف و بیش از ۹۳ درصد آن به بازار‌های خارجی صادر شد. با توجه به برنامه‌های توسعه‌ای، پیش‌بینی می‌شود که تولید متانول تا سال ۱۴۰۷ به ۱۹.۵ میلیون تن برسد اما همچنان بخش عمده‌ای از این تولید به صادرات اختصاص خواهد یافت.

از سوی دیگر، بررسی وضعیت زنجیره ارزش متانول نشان می‌دهد که این زنجیره به سه بخش اصلی سوخت، صنایع شیمیایی و تبدیل متانول به الفین‌ها تقسیم می‌شود؛ در حالی که بازار صنایع شیمیایی به وضعیت اقتصاد جهانی وابسته است، انتظار می‌رود که استفاده از متانول به عنوان سوخت، با توجه به مقررات محیط زیستی رو به افزایش باشد.

با توجه به چالش‌های موجود در صنعت متانول، از جمله ناترازی گاز و نیاز به تکمیل زنجیره ارزش، پیشنهاد می‌شود که «سند راهبردی توسعه صنعت متانول و زنجیره ارزش پایین‌دست آن» تهیه تا با توجه به وضعیت تامین خوراک گاز طبیعی و نیاز‌های بازار، راهکار‌های مناسبی برای توسعه این صنعت ارائه شود.